خب الان که دارم مینویسم ساعت هفت و چهل و نه دقیقه س و منتظرم که کلاسم شروع یشه 

کلاس متون روانشناسی به زبان انگلیسی

ولی خب نیومدم که اینو بگم 

اومدم بگم دیشب یکی از بهترین فیلم هایی که تا الان دیدم رو دبدم

انجمن شاعران مرده یا همون dead poet society 

کتابشم هست که انشالا  به زودی میخونم

لیست کتابایی که میخوام بخرم زیادی بلند و بالا شده کاش یه وام خرید کتاب داشتیم 

داشتم درباره فیلم میگفتم

یه فضای دارک اکادمیا طور با یه داستان خوب و البته یه پایان غم انگیز

همه اینا رو گفتم تا برسم به این شعری که تو کتاب خونده شد:

ای من ای زندگی در میان این همه پرسش های مکرر

در میان زنجیره بی پایان بی ایمانان 

در شهرهای آکنده از ابلهان 

ای من ای زندگی به چه باید دل خوش داشت 

پاسخ :

به این که تو اینجایی

که زندگی هست و یگانگی 

که نمایش بزرگ هنوز پا برجاست 

تا توهم کلامی بر آن بیفزایی 

والت ویتمن